تغییرات تنفسی

تغییرات تنفسی
زمانی که بیمار به پشت خوابیده، ریه ها 90 درجه کامل تغییر حالت می دهند. این تغییر در وضعیت ریه و مایعات بدن همراه با فشار محتوای شکم، به دیافراگم فشار آورده و موجب تغییر در حجم ریه می شود. مشکلات تنفسی ناشی از بی حرکتی به علت کاهش هموگلوبین و حجم ریه، ضعف عضله تنفسی و رکود ترشحات ایجاد می شود. به علت واکنش افزایش ادرار که ناشی از استراحت در تخت است ممکن است منجر به کاهش حجم مایعات بدن شده و باعث بالا رفتن میزان هماتوکریت در حدود روز هشتم بی حرکتی شود. گلبول های قرمز خون و هموگلوبین نیز کاهش می یابد. بی حرکتی انبساط ریه را کاهش می دهد. تغییراتی که در وضعیت بدن صورت می گیرد باعث تغییر تهویه و اختلال جریان خون در ریه می شود. برای مثال: در موقعیتی که بیمار به پهلو خوابیده ریه آن طرف کمتر اکسیژن دریافت می کند. بدین ترتیب حالت و تغییر وضعیت مددجو حائز اهمیت است. محدودیت فعالیت جسمی و تغییرات سوخت و ساز باعث ضعیف شدن عضلات تنفسی می شود، بدین ترتیب میزان تنفس افزایش یافته و موجب کاهش نسبی توانایی سرفه کردن همراه با خلط بیمار می شود. سرانجام پراکندگی مخاط در برونش مخصوصاً زمانی که بیمار در حالت به پهلو، به شکم و پشت خوابیده است افزایش می یابد. مخاط در مسیر برونش تجمع یافته و چون مخاط یک واسطه خوبی برای رشد باکتری است ممکن است منجر به هیپوستاتیک برونش و پنومونیا شود. پنومونی ناشی از تجمع مایع است در نتیجه بی حرکتی به نام هیپوستاتیک پنومونیا نامیده می شود. با کاهش انبساط ریه و ضعیف شدن عضلات تنفسی ترشحات در ریه دچار رکود می شود، در نتیجه غشا مژه دار نمی تواند ترشحات را از مسیر خارج کند، به این ترتیب احتمال پنومونی و آتلکتازی افزایش می یابد. آتلکتازی کُلاپس آلوئولی است که مانع تبادل اکسیژن و گاز کربنیک می شود.

عکس اصلی پست از: unsplash.com
فاطمه | يكشنبه 31 فروردين 1399
لطفا جهت ارائه نظر وارد شوید