آلزایمر

  • آلزایمر
  • آلزایمر
بیماری آلزایمر یک بیماری عصبی پیشرونده غیر قابل برگشت و اضمحلالی است که به طور تدریجی آغاز شده و مشخصات آن شامل افت تدریجی عملکرد ذهنی و اختلالات خلقی و رفتاری است. هر چند بیماری آلزایمر حتی در افراد 40 ساله هم ممکن است دیده شود، ولی قبل از سن 65 سالگی نادر است. شیوع آلزایمر با افزایش سن به شدت بالا می رود و حدود 30 درصد از افراد ۵۸ سال و بالاتر را مبتلا می‌کند. تئوری های متعددی در مورد افت ذهنی همراه با افزایش سن، وجود دارد. گرچه افزایش سن، مهم ترین عامل خطر محسوب می‌شود، ولی عوامل متعددی از قبیل عوامل محیطی، تغذیه و عوامل التهابی ممکن است در ایجاد بیماری ذهنی دخالت داشته باشند. بیماری آلزایمر نوعی از دمانس است؛ یک اختلال پیچیده مغزی است که به علت ترکیبی از عوامل مختلف ایجاد می‌شود. این عوامل می‌توانند شامل ژن ها، تغییرات در میانجی های عصبی، اختلالات عروقی، استرس، هورمون ها، تغییرات ۴۲ ساعته، ضربه مغزی و تشنج باشند. بیماری آلزایمر را به دو دسته تقسیم می کنند: خانوادگی یا بیماری با شروع زودرس و بیماری با شروع دیررس یا تک گیر. آلزایمر فامیلی نادر است و تنها ۵ تا ۱۰ درصد تمامی موارد آلزایمر را تشکیل می‌دهد و اکثراً با جهش های ژنی همراه است. اگر در بین اعضای خانواده حداقل یکی دیگر از بستگان نیز مبتلا به بیماری آلزایمر باشد، می‌توان گفت که یک ریشه خانوادگی وجود دارد. ریشه خانوادگی غیر اختصاصی بوده و شامل ماشه چکان های محیطی و عوامل وراثتی می باشد. که غالباً در افرادی که بالاتر از ۶۵ سال سن دارند، ایجاد می‌شود و الگوی مشخص وراثتی ندارند. از ۱۹۹۵، زیست مولکول شناسان اطلاعات ژنتیکی اختصاصی‌تری درباره انواع آلزایمر کشف کرده اند. از جمله تفاوت های ژنتیکی بین آلزایمر زودرس و نوع دیررس آن. این تفاوت های ژنتیکی به مشخص کردن عوامل خطر مرتبط با بیماری کمک می‌کنند. هرچند شاخص‌های ژنتیکی برای اینکه به عنوان ماکر بیماری مورد استفاده قرار گیرند، به اندازه کافی اختصاصی نیستند.

عکس: Cristian Newman Tim Doerfler
فاطمه | سه‌شنبه 6 خرداد 1399
لطفا جهت ارائه نظر وارد شوید