اشتها و فعالیت بدنی

اشتها و فعالیت بدنی
هنگام تمرین بدنی طولانی مدت خیلی شدید یا حجم زیاد، انرژی دریافتی مورد نیاز افزایش می‌یابد یا TBM و در نهایت FFM کاهش می‌یابد که پیامد آن کاهش عملکرد بدنی است. این موضوع شاید این نکته را بازگو می‌کند که اشتها با تمرین بدنی افزایش می‌یابد اما کاملا صحیح نیست. تاثیرات آنی فعالیت‌های بدنی در بیش‌تر افراد، کاهش اشتها پس از فعالیت ورزشی است. فعالیت بدنی و کنترل اشتها به عوامل زیادی نیاز دارد. هیپوتالاموس ناحیه‌ای در مغز است که در اصل اشتها و سیری را کنترل می‌کند، احساس رضایت پس از صرف یک وعده غذایی را تامین و خوردن زیادتر را مهار می‌کند. افزایش غلظت کاتکولامین‌های خون و افزایش دمای بدن پس از فعالیت ورزشی می‌تواند اشتها را کاهش دهد. دماهای محیطی خیلی گرم و سرد بر دمای بدن تاثیر می‌گذارند و می‌توانند به ترتیب اشتها را کاهش یا افزایشد دهند. هورمون گرلین که در اصل در پاسخ به خوردن توسط معده ترشح می‌شود، اشتها را تحریک و ذخایر انرژی را افرایش می‌دهد. لپتین، پروتئینی که برای ذخیره چربی کفایت می‌کند و توسط سلول‌های چربی ترشح می‌شود، مثل هورمونی عمل می‌کند که اشتها را سرکوب می‌کند. انسولین و گلوکز خون نیز در پاسخ به خوردن بر اشتها تاثیر می‌گذارند. هر چند پایش فیزیولوژیکی اشتها به طور کامل روشن نیست، اما به نظر می‌رسد در بیش‌تر افراد در پاسخ به فعالیت بدنی باعث کاهش اشتها بلافاصله پس از فعالیت ورزشی می‌شود، اما برای جبران افزایش انرژی هزینه‌ای ناشی از فعالیت بدنی، اشتها در کل کاهش می‌یابد.

گردآورنده: مهرداد غفاری عکس برگرفته از: Shubhankar Sharma ----------------------------------------------------------------------- منبع: گایینی، عباسعلی، فیزیولوژی ورزشی تلفیق نظر و عمل، انتشارات حتمی
مهرداد | يكشنبه 5 مرداد 1399
لطفا جهت ارائه نظر وارد شوید